هورمون درمانی سرطان پروستات + مزایا و عوارض

آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های LHRH می‌توانند از تولید آندروژن توسط بیضه‌ها جلوگیری کنند، اما سلول‌های موجود در سایر قسمت‌های بدن، مانند غدد فوق کلیوی و خود سلول‌های سرطان پروستات، همچنان می‌توانند هورمون‌های مردانه تولید کنند که می‌توانند رشد سرطان را تقویت کنند. برخی از داروها می‌توانند تشکیل آندروژن‌های ساخته شده توسط این سلول‌ها را مسدود کنند.

آبیراترون (Zytiga) آنزیمی به نام CYP17 را مسدود می‌کند که به جلوگیری از تولید آندروژن توسط سلول‌ها در بدن کمک می‌کند.

آبیراترون می‌تواند در مردان مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات که یکی از موارد زیر را دارند، استفاده شود:

• پرخطر (سرطانی با نمره گلیسون بالا، گسترش به چندین نقطه در استخوان‌ها، یا گسترش به سایر اندام‌ها)
• مقاوم به کاستراسیون (سرطانی که علی‌رغم سطح پایین تستوسترون ناشی از آگونیست LHRH، آنتاگونیست LHRH یا ارکیکتومی، همچنان در حال رشد است)

این دارو به صورت قرص هر روز مصرف می‌شود.

آبیراترون از تولید تستوسترون توسط بیضه‌ها جلوگیری نمی‌کند، بنابراین مردانی که ارکیکتومی انجام نداده‌اند، باید به درمان با آگونیست یا آنتاگونیست LHRH ادامه دهند. از آنجا که آبیراترون سطح برخی دیگر از هورمون‌ها را نیز در بدن کاهش می‌دهد، برای جلوگیری از برخی عوارض جانبی، لازم است که در طول درمان، دوز پایین پردنیزون (یک داروی کورتیکواستروئید) نیز مصرف شود.

کتوکونازول (Nizoral)، که ابتدا برای درمان عفونت‌های قارچی استفاده می‌شد، تولید آندروژن‌های ساخته شده در غدد فوق کلیوی را نیز مسدود می‌کند، درست مانند آبیراترون. این دارو بیشتر برای درمان مردانی که به تازگی مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات تشخیص داده شده‌اند و تومور زیادی در بدن دارند، استفاده می‌شود، زیرا راهی سریع برای کاهش سطح تستوسترون ارائه می‌دهد. همچنین می‌توان آن را در صورتی که سایر اشکال هورمون درمانی دیگر مؤثر نباشند، امتحان کرد.

کتوکونازول همچنین می‌تواند تولید کورتیزول، یک هورمون استروئیدی مهم در بدن را مسدود کند، بنابراین مردان تحت درمان با این دارو اغلب نیاز به مصرف یک کورتیکواستروئید (مانند پردنیزون یا هیدروکورتیزون) دارند.

عوارض جانبی احتمالی: آبیراترون می‌تواند باعث درد مفاصل یا عضلات، فشار خون بالا، تجمع مایعات در بدن، گرگرفتگی، ناراحتی معده و اسهال شود. کتوکونازول می‌تواند باعث افزایش آزمایش‌های خون کبد، تهوع، استفراغ، ژنیکوماستی (بزرگ شدن بافت پستان در مردان) و بثورات پوستی شود.

برخی از پزشکان به جای مشاهده یا پیگیری فعال در مردان مبتلا به سرطان پروستات در مراحل اولیه که جراحی یا پرتودرمانی نمی‌خواهند، از هورمون درمانی استفاده کرده‌اند. مطالعات نشان نداده است که این مردان بیشتر از کسانی که تا زمان پیشرفت سرطان یا بروز علائم هیچ درمانی دریافت نمی‌کنند، عمر می‌کنند. به همین دلیل، درمان هورمونی معمولاً برای سرطان پروستات در مراحل اولیه توصیه نمی‌شود.

برای مردانی که به هورمون درمانی نیاز دارند (یا در نهایت به آن نیاز پیدا خواهند کرد)، مانند مردانی که سطح PSA آنها پس از جراحی یا پرتودرمانی در حال افزایش است یا مردان مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات که هنوز علائمی ندارند، همیشه مشخص نیست که بهترین زمان برای شروع درمان هورمونی چه زمانی است.

برخی از پزشکان فکر می‌کنند که اگر هورمون درمانی هرچه زودتر شروع شود، حتی اگر مرد احساس خوبی داشته باشد و هیچ علامتی نداشته باشد، بهتر عمل می‌کند. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که درمان هورمونی ممکن است سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهد و شاید حتی به مردان کمک کند بیشتر عمر کنند. برای اطلاع از طول عمر بیماران سرطان پروستات کلیک کنید.

اما همه پزشکان با این رویکرد موافق نیستند. برخی منتظر شواهد بیشتری از سودمندی آن هستند. آنها احساس می‌کنند که به دلیل عوارض جانبی هورمون درمانی و احتمال اینکه سرطان بتواند زودتر در برابر درمان مقاوم شود، درمان نباید تا زمانی که مرد علائمی از سرطان نداشته باشد، شروع شود. این موضوع در حال بررسی است.