• جراحی سرطان پروستات (پروستاتکتومی رادیکال): این روش شامل برداشتن کامل غده پروستات است. یکی از عوارض جانبی رایج آن، اختلال عملکردی (که قبلاً با عنوان ناتوانی جنسی شناخته می‌شد) و همچنین بی‌اختیاری ادرار است. آسیب به اعصاب اطراف پروستات که مسئول عملکرد هستند، می‌تواند منجر به این مشکلات شود.
• پرتودرمانی سرطان پروستات: این روش از اشعه‌های پرانرژی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. پرتودرمانی می‌تواند به صورت خارجی (تابش از دستگاه خارج از بدن) یا داخلی (براکی‌تراپی، قرار دادن دانه‌های رادیواکتیو در پروستات) انجام شود. عوارض جانبی آن ممکن است شامل خستگی، مشکلات روده و مثانه، و تغییراتی در عملکرد باشد که معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند.
• هورمون‌درمانی سرطان پروستات (آندروژن دیپریواسیون تراپی – ADT): این درمان با کاهش سطح هورمون‌های مردانه (آندروژن‌ها) که رشد سلول‌های سرطانی پروستات را تحریک می‌کنند، عمل می‌کند. ADT می‌تواند منجر به کاهش قابل توجه میل، گرگرفتگی، خستگی و کاهش توده عضلانی شود.
• نظارت فعال (Active Surveillance): برای برخی سرطان‌های پروستات با رشد آهسته و خطر کم، پزشک ممکن است نظارت فعال را توصیه کند. در این روش، درمان بلافاصله آغاز نمی‌شود، بلکه بیمار به طور منظم تحت نظر قرار می‌گیرد. این رویکرد به بیمار اجازه می‌دهد تا از عوارض جانبی درمان‌های تهاجمی اجتناب کند، مگر اینکه بیماری پیشرفت کند.

مهم است به یاد داشته باشید که عوارض جانبی درمان‌ها از فردی به فرد دیگر متفاوت است و شدت آن‌ها به عوامل متعددی بستگی دارد.